buğulu camı ıslatır yanakların
gözlerinden bir yol penceren dışarı dönük
uzun ve keşmekeş dalışların
güneş yine gece oluvermiş bakarım ki gözbebeklerinde
yine ayaz vakti ellerinde
yine soğuk tümcelerindeki noktaların...
hasretin koyu gölgesinde un ufak sen
ve dev gölgelesi yalnızlığın
bir fermuar çekilmiş belleğinde zamana dair
bir fermuarda yüreğine...
yol uzar gözünde,
o yol ki bilinmezliğe...
&Elifiminrüyası
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder