beklentiler, hayaller, umutlar, hedefler, sevgiler, aşklar, ayrılıklar, başlangıçlar...hayat umduğumuz gibi değil...mutluluk denen kelime sandığımız kadar sihirli değil...kader bürümek istediğimiz kumaşla kaplanmıyor malesef...yıldızlara uzanamıyor ellerimiz... ya da bembeyaz sayfalar açamıyoruz yarınlarımıza...dünün savaşının yaraları sarılamıyor bugün ve yarın...biriktiriyoruz elimizde değil...acının tozunu yutarak emekliyor ve yürüyoruz...ne yazık ki bir ağacın kökleri kadar sağlam değiliz... gözyaşlarımızın tuzuyla yanıyor, yanmışlığımızla kendi yağımızda kavruluyoruz... ne yazık ki körüz, işitiyor ancak duyamıyoruz...bencilliğin baş harfiyle başlıyor adımız...aldığımız nefesse kendimiz için...yaşıyoruz mecburuz...farkımız yok birbirimizden, neticede hepimiz insanız...bir yarayı sararken başka bir yara açılıyor ruhumuzdan...başka bir yerden alev alıyor, başka yöne savuruyoruz küllerimizi...seçimlerimiz aslında bize ait değil, sınırlı zaman ve mekanda yol alıyoruz...misafiriz dünya hanesinde; işte bundan umduğumuzu değil bulduğumuzu yaşıyoruz, bu yüzden hayat umduğumuz gibi değil ve dilimizde şükür yer bulmasa "mutluluk" sandığımız kelime değil...acının kucağında, tecrübe yolunda, fani dünyada; aynı sona ve başlangıca yürüyoruz...
&elifiminrüyası(gece)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder