lodos

işte lodos
işte ben
...
bir denizin kıyısından izliyorum hayatı
hayatımı, hayatları...
öylesine kirli
öylesine aldatıcı ki herşey...

elimdeki fotoğraflara gidiyor gözlerim...
çocukluğumun ipek beyazı saflığında az önceki kaybolan neşem nasıl da artıyor birden...
sanki elimizde zaman değneği ve kirletiyoruz her geçen gün kendimizi...

kandırmacalar...
beyaz yalanlar...
kendimizin bile emin olmadığı nice şeyle çepeçevre sarılıyken...
biz gülüyoruz ...
niye mi?

tuz basmak için kayıplarımıza
ve direnmek için yarına
ve belkide bir beyaz umut tanesi düşürebilmek için avuçlarımıza...

işte lodos
işte ben...

karanlığın içinden dalgalar bir türkü tutturmuşcasına coşuyor yüreğim
ve ellerim üşüyor
ve üşüyor gülüşlerim

içimden avazım çıktığınca sesleniyorum lodosa :

hadi al götür bu çirkinlikleri
ya da geri getir çocukluğumun o beyaz düşlerini
gülüşlerini
...
ya da beni de kat yanına, unuttur bu düşüncelerimi...



&elifiminrüyası