yine bir çift dua kaldı geriye avuçlarımda...
eskisinden farklı
biraz daha karalanmış
gri renkli...
yine aynı nöbet
aynı hastalık...
dışarda boşvermiş şen kahkahalı
içerde hala içi buruk minik bir çocuk...
ağla yüreğim
kanarcasına
kanayarak
kanarak ağla...
ağla ki durulsun rüzgarların
yine asi
yine kırık dökük
yine paramparça içim dışım
...
yalınayak geçiyorum yine
kanatarak ayaklarımı
ve kesiklerle
ama dimdik...
&elifiminrüyası
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder