özlem...

nasıl bir özlem tüttürüyor burnumu şimdi
göz pınarlarımdan damla damla süzülüyor yağmur
içimde volkanlar koparken
yüreğim ağzımda
vakitlerden beni sen geçiyor
öyle bir sessizlik çığlığı atıyor ki dudaklarım
yer gök "sen" diye inliyor
damarlarımdaki kan şimdi sensizlikle nasıl da yavaş akıyor
üşüyor ellerim
üşüyor bedenim...
hep poyraz rüzgarları esiyor kuzeyden
hep yağmur
hep kar hep çamur etraf
dağlar nasıl da ulu ulu sıralı önümde
bir mühür ayaklarımda
oysa nasıl da bir kuş çırpınır içimde
sana ve sendeki özgürlüğe

&elifiminrüyası