yalnızım...

en az herkes kadar yalnızım ben de
çıkmaz sokaklarda can çekişiyorum
sığamıyorum kendime bu eve bu şehre
sığamıyorum sevdiklerimin içine...
ne kadar aralansa da pencere
en az herkes kadar yalnızım ben de biliyorum...

bu nasıl bir buhran böyle
her zaman değil ya nöbet nöbet vuruyor beni
ruhumu taşıyan el kadar bedene geniş geniş sığarken
şimdi bu yalnızlıkla değil bedenime dünyalara sığamıyorum...
güya herkes beni çok seviyor...
annem babam eşim dostum sevgilim...
hayatıma yeni giren birileri ya da o şu bu kim varsa
ne tuhaf bu neyi değiştirirki
en az onlar kadar yalnızım ben de işte...
aksi söylenemez, bir o kadar açık
hıh !ne acı, dünya işte..
en az siz kadar,
en az herkes kadar,
şarkılardakinden farksız
yalnızım yapayalnızım ben de...

&elifiminrüyasi