şimdi bu şehirden ayrılmak zor geliyor bana
ardımda nice şeyi burda; balıkesirde bırakmak...
sevinçlerimin, gözyaşlarımın çığlığında beni büyüten bu şehirle vedalaşmak çok zor geliyor....
su gibi geçen 4 yılım, hayata alıştırmalarım : ]
ve şimdi yalınayak hayata adım atacağım güne geri sayım çoktan başladı...
herbiryerinde an ve an nefesim duruyor sanki
gülüşlerim var sokak aralarında
ve kimi zaman hıçkırarak ağladığım geceler dilleniveriyor işte şurada
hemen ötede kırgınlıklarım, alınmışlıklarım tebessüm ediyor bana
yüzümü nereye çevirsem bir elif daha
ürkekliğimin kabuğunu kırdığım yüreğim şimdi nasılda güçlü
kundaklayarak büyüttü bu şehir beni
dizlerim kanaya kanaya...
yeni yüzler çıkardı karşıma
yeni insanlar
ve her biri ayrı bir şey öğretti bana
ilklerime sığdırdım ben bu şehri
öyle basit değil koskoca İLKLERİME...
ve enlerimin arasına yeni ENLER ekledim
hayallerimin zeminini yeniden çizdim
yepyeni bir tuvalde yepyeni renklerle boyandım giyindim bu şehrin tablosunda
ne koşuşturmacalar ne de korkular eksik oldu
ve hepsi bir kabuk daha kırdı
bir kabuk, bir kabuk daha...
kendimi"yapam"," edem" derken buldum burada : ]
istanbul ağzından şimdi epey uzağım balıkesir şivesiyle
mutluyum ama:)
kollarında avundum ben bu şehrin
kollarında sabahladım bilmem kaç fincan kahveyle final vize zamanlarında
esnafın "hocam" diye sesleniişi :)
daha nice nice şey var aslında...
bitimsizce sevdim bu şehri
şimdi bu şehirden ayrılmak zor geliyor bana
ardımda nice şeyi burda; balıkesirde bırakmak...
sevinçlerimin, gözyaşlarımın çığlığında beni büyüten bu şehirle vedalaşmak çok zor geliyor....
&elifiminrüyası
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder