canımı acıtan birşeyler...

Kime baksam içim acıyor son zamanlarda
Yüreğimin orta yerine bir sıkıntı oturuyor …
Her yüzde bir iz görüyorum
Ve gördüğüm her izde ayrı bir duygu yaşıyorum
Karşımdakinin acıya dair yaşadıklarından kalan kırıntıları
Kendi yüreğimde hissediyorum
Ve bazı gözler var ki
Bakamıyorum …
Hayat kocaman bir şeyken
Ufacık bir ömür sahnesinin kapanan perdelerinin ardından
Kocaman bir iz kalakalıyor
Para kariyer vs…
Nicesi koskocaman bir sıfır aslında
Tek başına yitik ve anlamsız ve değersiz hatta
Mutluluk denen kelimenin izlerinin ardında kalmış gölgeliğinde yaşamak…
Can kırıkları…
Her acı ardından bir kundaklama telaşıyla baş başa bırakıyor insanı
Avutmalar, bahaneler, ömre biçilen milatlar….
Ama olmuyor işte
Bir iz
Bir an
Bir parça hayatın karesinden
Ansızın olmadık bir zamanda yeniden yakalıyor seni
Kronik bir hastalık gibi
O halde neye ve kime göre yaşamalı insan
Neden nicemizin umut bahçesi giderek bir çöle dönüşüyor
Neden gelen dalgalar kalelerimizi yerle bir ediyor
Çocukluk neden bu kadar özleniyor…
Herkes kendine düşen payı yaşıyor
Ama baktığım değil gördüğüm her yüz
Ve o yüzdeki her bir çift göz içimi acıtıyor
Geçen zaman sadece çizgiler eklemiyor inci taneleri diyarına
Sanki daha çok acı,
Daha çok yaşanmışlık,
Bir hüzün bulutu getiriyor
Güneş açsa dahi
Hep bir gölge…
Baktığım her gözde bir iz
Ve bu izlerde hep canımı acıtan bir şeyler var


&elifiminrüyası