kırık dökük zaman

öylesine örselenmişki ruhum
sakin bir liman gibi
sessiz...
ve ürkek..

öylesine kırılmışım ki
hüzün tülleriyle bezemeşim gözbebeklerimi
pınarlarından bir okyonus dökmüşüm hoyratça

öylesine bir acı düğüm etmişim ki boğazımda
her yutkunuşta yeniden yakmış canımı daha derinden
inceden...
kanayarak...

hep mermi yakından vurmuş beni
en yakından, en yakınımdan...
öylece bakakalmışım

terk edilmişliğimin kamburunda ezilmişim
her terk edilişte büyümüş kamburum
biraz daha eğrilmiş boynum
bir acı yumağı daha filiz vermiş avuçlarımda
nasırlaşmış ellerim

öylesine örselenmişki ruhum
sakin bir liman gibi
sessiz...
ve ürkek kalakalmışım yaşananların göbeğinde


&elifiminrüyası