yalnızlığın şerefine

gözyaşlarımla kurulu bir sofradayım şimdi
yalnızlığa içiyorum
kocaman bir dünyada herşeye rağmen yalnızlığa...
yalnızlığın samimiyetine ...
sorularla, sorgularla başlayan zamanın her köşesine bir anı daha imza ederken;
elimden hiç bırakmayan o yalnızlığın asilliğine armağan ediyorum yüreğimi tas tamam!
sancılı bir sol yanla ve yalnızlığın üzerime sinmiş kokusuyla bakıyorum etrafa
acının en doruk noktasında saçlarımı savuran rüzgara bırakıyorum gözyaşlarımı
dudaklarım yalnızlığa fısıldarken yüreğimin sessiz kalışı gözbebeklerime yeni bir yağmur bulutu daha ekliyor...
gözyaşlarımla kurulu bir sofradayım şimdi
herkesin aslında kimse olduğunu anladığım bir zaman diliminde
yalnızlığın mekanında yalnızlıkla başbaşa...
yüreğimi tas tamam armağan ederken ona
bir tek ona:
"yalnızlığa" içiyorum





&elifiminrüyası