yüreğime ilk cemre

bilmem kaç sene ,kaç asır gibi gelir insana inanamazsın.ve ansızın buğulu bir perde aralar gözlerimi....ne zaman ;ne de mekandır ortağım.takılıp kalmıştır keşkelerim bir geçmiş zaman sınırına; ellerim uzanamaz şimdi; varlığın ya da yokluğun bilinmez bu diyarda artık....bir korku kaplar dört köşesini ruhumun; ve bir hüzün giyer ;elleri istanbul kokar,gözlerindeki güneş hangi şehirde doğmaktadır bilemem. gecelerde unutulmuşluk ve unutmak yudumlanır:gözlerimin camları buğulanır;yüreğime giden ellerimde kan gölgeleri ,hayallerimde sarhoş bir ben belirir.bir isimdir dudaklarıma kalan : gözlerimde güneşin....tebessümleri konuşan yüz artık belli belirsiz hatırlanır;gömülen sensindir toprağa
bana ebedi: bir sevgi kalır...ruhum uyanıştadır şimdi.......

&elifiminrüyası